ความเป็นมาของสแตนเลส
ในปี 1913 Mr. Harry Brearley แห่งมหาวิทยาลัย Scheffield ประเทศอังกฤษได้วิจัยทดลองค้นคว้าผสมธาตุต่าง ๆ ลงในเหล็กกล้าและดูว่าจะให้คุณภาพในด้านใดทำให้เขาได้ค้นพบเหล็กกล้าไร้สนิม หรือเรียกกันทั่วไปว่าเหล็กกล้าสแตนเลส (Stainless steel) ซึ่งต่อไปนี้จะเรียกว่าสั้น ๆ ว่า “สแตนเลส” โดยในขณะที่ทดลองผสมได้เพิ่มธาตุโครเมียม (Chromium : Cr) มากกว่า 12%พบว่าสแตนเลสมีความต้านทานการกัดกร่อนในบรรยากาศแวดล้อมของกรด(Acid-corrosion) การค้นพบของเขาจึงเป็นรากฐานของการพัฒนาสแตนเลสเกรดต่าง ๆที่ทนต่อการกัดกร่อนในเวลาต่อมาต่อมาในปี 1920 ได้มีการผลิตสแตนเลสขึ้นมา2ชนิดที่ใช้กันมากที่สุดในเวลานั้นคือ สแตนเลสเกรดมาร์เทนซิติค (มีส่วนผสมของโครเมียม 13-18%) และสแตนเลสเกรดออสเทนนิติค (มีส่วนผสมของโครเมียม18%และนิกเกล8%) ในปัจจุบันสแตนเลสจะหมายถึงเหล็กกล้าที่ต้านทานการกัดกร่อนได้ดี ซึ่งมีส่วนผสมของโครเมียมไม่ต่ำกว่า10.5% โดยทำให้เกิดฟิล์มเคลือบผิวถาวร (Passive film) ซึ่งมันสามารถสร้างฟิล์มโครเมียมออกไซด์นี้เคลือบผิวตัวเองได้ใหม่ขึ้นอยู่กับระดับพลังงานของอะตอมโครเมียมด้วยเหตุนี้จึงทำให้สแตนเลสมีคุณสมบัติต้านทานการกัดกร่อนได้ดี